Alles over

Hoe ga je om met schuldgevoelens

Schuldgevoelens tijdens een tweede zwangerschap

Schuldgevoelens zijn een bekend terrein voor velen van ons. Als je voor de tweede keer zwanger bent, kunnen schuldgevoelens opduiken op manieren die je misschien niet had verwacht. Je kunt je schuldig voelen omdat je denkt dat je je eerste kind niet genoeg aandacht geeft, of omdat je bang bent dat je niet dezelfde energie en liefde aan beide kinderen kunt geven. Deze gevoelens zijn volkomen normaal, maar ze kunnen je zelfvertrouwen ondermijnen en je vreugde in deze bijzondere tijd overschaduwen. Hier is een manier om deze schuldgevoelens aan te pakken en ermee om te gaan:

Veelvoorkomende schuldgevoelens tijdens een tweede zwangerschap

Aandacht verdelen: “Zal ik nog genoeg tijd hebben voor mijn eerste kind?”
Emotionele capaciteit: “Kan ik evenveel liefde en aandacht geven aan twee kinderen?”
Gezinsdynamiek: “Hoe zal de komst van een nieuwe baby de relatie met mijn eerste kind beïnvloeden?”
Fysieke en emotionele vermoeidheid: “Kan ik de fysieke en emotionele uitdagingen van een tweede zwangerschap aan terwijl ik voor mijn eerste kind zorg?”

In veel therapeutische sessies komt schuldgevoel aan bod. Of vrouwen nu het gevoel hebben dat ze niet aan de verwachtingen van hun gezin hebben voldaan, of een gevoel van verantwoordelijkheid dragen voor iets waar ze eigenlijk geen schuld aan hebben, schuldgevoel is een terugkerend thema. Schuld heeft een enorme impact op de geestelijke gezondheid, en daarom is het zo belangrijk om het aan te pakken. Vaak hechten mensen veel waarde aan dit soort gevoelens, omdat ze geloven dat als ze zich schuldig voelen, ze ook daadwerkelijk schuldig moeten zijn. Laat dit duidelijk zijn:

Gevoelens zijn geen feiten: Het omgaan met schuld tijdens je tweede Zwangerschap

Wanneer je voor de tweede keer zwanger bent, kunnen schuldgevoelens opkomen die je zelfvertrouwen ondermijnen. Het is belangrijk om te begrijpen dat gevoelens niet altijd de waarheid weerspiegelen. Gevoelens zijn geen feiten. Je kunt je schuldig voelen, maar dat betekent niet dat je schuldig bent.

Het verschil tussen gevoelens en feiten

Gevoelens zijn subjectieve ervaringen die voortkomen uit je gedachten en emoties. Ze kunnen intens en overweldigend zijn, maar ze zijn niet altijd gebaseerd op de werkelijkheid. Feiten daarentegen zijn objectieve waarheden die losstaan van je emotionele toestand.

Gevoel: “Ik voel me schuldig omdat ik niet genoeg aandacht geef aan mijn eerste kind.”
Feit: “Ik doe mijn best om zowel mijn eerste kind als mijn ongeboren baby de aandacht te geven die ze nodig hebben.”

Het is cruciaal om deze twee te onderscheiden. Alleen omdat je je schuldig voelt, betekent niet dat je daadwerkelijk iets verkeerd hebt gedaan.

De impact van zelfbestraffing

Als je manieren zoekt om jezelf te straffen om een soort evenwicht te vinden voor je schuldgevoelens, zal dit je zelfvertrouwen negatief beïnvloeden. Zelfbestraffing kan vele vormen aannemen, zoals jezelf emotioneel isoleren, te veel hooi op je vork nemen, of jezelf constant bekritiseren.

Deze negatieve zelfpraat kan leiden tot een vicieuze cirkel van schuld en schaamte, wat uiteindelijk je vermogen om goed voor jezelf en je gezin te zorgen ondermijnt.

De last van schuld

Schuld is niet bedoeld om als een zware zwarte steen te dragen voor de rest van je leven. Wanneer schuld in je maag zit, voelt het alsof je iets verkeerd hebt gedaan. Misschien heb je dat, misschien niet. Het is belangrijk om te erkennen dat schuld een normaal gevoel is dat ons kan helpen leren en groeien, maar het is niet bedoeld om ons te verlammen of ons voortdurend te belasten.

Het aanpakken van schuldgevoelens

Onafhankelijk van of je een fout hebt begaan of je gewoon schuldig voelt omdat je stemming laag was en mensen om je heen daardoor niet het beste van jou kregen, dat gevoel moet worden aangepakt.

A = Aanpak van de schuld

Stel je de schuld voor als een roetige klomp steenkool. Neem die klomp steenkool in je hand en vraag jezelf precies af wat het is. Wat is de overtuiging? Wat heb je wel of niet gedaan, gevoeld of niet gevoeld, gedacht of niet gedacht? Laten we een voorbeeld nemen: je voelt je schuldig omdat je niet genoeg aandacht hebt kunnen geven aan je eerste kind tijdens je tweede zwangerschap. Vraag jezelf af: waarom voel ik me zo? Wat is de specifieke gedachte of gebeurtenis die dit schuldgevoel veroorzaakt?

C = Compassie

Nu moet je op dit punt vertrouwen, want het kan moeilijk te geloven zijn. Waarover je je ook schuldig voelt, je verdient compassie. Of je nu het gevoel hebt dat je je eerste kind tekortdoet, of dat je bang bent dat je je tweede kind niet dezelfde aandacht kunt geven – er is een reden waarom je op de een of andere manier compassie verdient.

Zonder compassie voor jezelf kun je de schuld niet goed laten doen wat het moet doen – en dat is je aansporen, niet beschamen. Denk aan hoe je tegen een vriendin zou praten; hoe zou je haar adviseren als ze zich schuldig voelde omdat ze tijdens haar tweede zwangerschap minder energie en tijd heeft voor haar eerste kind? Wat was het grotere geheel, de geschiedenis die haar ertoe bracht zich op een bepaalde manier te voelen of te handelen?

Compassie inbrengen betekent niet dat je verantwoordelijkheid waar die terecht is wegneemt. Het gaat er niet om iets te verontschuldigen of te vergeten. Het gaat erom dat waardevolle perspectief te introduceren dat vaak verloren gaat als ons zelfvertrouwen laag is. Het gaat erom te herinneren dat je menselijk bent, je bent niet perfect, je hebt een verleden en trauma’s die getriggerd worden, of je je er nu bewust van bent of niet. Stel je voor dat je spreekt met een moeder die zich schuldig voelt omdat ze tijdens haar tweede zwangerschap niet dezelfde energie en aandacht aan haar eerste kind kan geven. Als je haar verhaal hoorde, haar geschiedenis, haar schaamte, haar inspanningen, zou je waarschijnlijk compassie voelen.

Compassie rechtvaardigt geen fout. Het erkent de inherente waarde die we allemaal hebben. Je bent een complex mengsel van menselijkheid, van licht en donker. Je verdient het om verantwoordelijkheid te nemen voor je fouten, binnen redelijkheid, en ook om verantwoordelijkheid los te laten waar het niet hoort en om compassie te ervaren onderweg. Je kunt jezelf verantwoordelijk houden – met compassie. Compassie is het licht in de duisternis van schuld, het brengt helderheid en beweging naar wat je anders zou blijven vasthouden en je het gevoel geeft dat je de goede dingen in je leven niet verdient.

T = Iets aanpassen

Als schuld er is om je aan te sporen tot actie, hoe kun je er dan op reageren? Misschien heb je vastgesteld dat de schuld die je draagt eigenlijk niet jouw verantwoordelijkheid is. Hoe kun je een gevoel van verantwoordelijkheid loslaten of op een bepaalde manier teruggeven aan iemand anders, hetzij door je manier van denken erover te veranderen, hetzij door een gesprek met die persoon of een therapeut?

Zodra je hebt besloten de schuld los te laten, leg die zwarte, roetige klomp steenkool op de grond. Het is niet langer van jou. Voor de schuld over het gevoel dat je je eerste kind tekortdoet tijdens je tweede zwangerschap, kan dit betekenen dat je manieren vindt om kleine, maar betekenisvolle momenten door te brengen met je eerste kind. Misschien stuur je een bericht naar je partner om je te helpen meer tijd vrij te maken, of plan je speciale activiteiten die je samen met je eerste kind kunt doen, zelfs als ze kort zijn.

Schuldgevoelens kunnen je aansporen om nieuwe hulpmiddelen of de helderheid te vinden om de situatie anders aan te pakken, mocht het opnieuw voorkomen. Zelfs wanneer je het ACT-proces hebt doorlopen, kan datzelfde schuldgevoel weer opduiken! Herinner jezelf eraan dat je het al hebt aangepakt. Je hebt actie ondernomen, het is niet meer nodig. Vaak is schuldgevoel een gewoonte geworden die je helpt om je gevoel van falen of onvoldoende zijn te bewijzen. Schuld kan de lens zijn waardoor je de wereld bekeek en of je het waard was om goede dingen te ontvangen. Je hebt geloofd dat je het niet waard bent om vergeven te worden, of jezelf te vergeven (wat tenslotte een daad van vriendelijkheid is). Gelukkig kunnen gewoonten worden veranderd en hoewel schuld een doel heeft, hoef je jezelf niet op te sluiten voor een kleine fout.

Stel je voor dat een vriend je heeft gekwetst en je wist dat hun bedoelingen niet opzettelijk wreed waren. Ze hebben een oprechte verontschuldiging gemaakt, maar je blijft hen keer op keer laten boeten. Je vraagt hen om gunsten bij elke mogelijke gelegenheid en gebruikt het als een excuus om geïrriteerd en snauwerig tegen hen te zijn. Net wanneer ze denken dat je hen hebt vergeven en zich veilig beginnen te voelen in je vriendschap, herinner je hen aan hun misstap. Zou dat eerlijk zijn? Zou je dit iemand anders aandoen? Nee! Waarom doe je het dan jezelf aan? Beschuldigen zonder compassie zal je vast laten zitten.

Hopelijk helpt dit je om schuldgevoelens een beetje anders te bekijken. De volgende keer dat die bekende golf van schuld over je heen spoelt, stel je dan voor dat je een roetige klomp steenkool in je hand hebt. Doorloop het ACT-proces: adresseer de schuld, toon compassie voor jezelf en pas iets aan. Leg daarna de klomp steenkool neer. Wanneer schuld opnieuw probeert terug te keren, herinner jezelf eraan dat het al is aangepakt. Het heeft zijn doel gediend en het is tijd om verder te gaan. Je verdient het om jezelf vrij te laten van onnodige schuld en vooruit te kijken.

Extra tip: Maak tijd voor zelfzorg. Zwangerschap kan fysiek en emotioneel veeleisend zijn, vooral met een eerste kind om voor te zorgen. Door regelmatig tijd voor jezelf te nemen, kun je beter omgaan met schuldgevoelens en versterk je je zelfvertrouwen.